Szosti: Odwrócenie celów

Żyjemy w czasach, w których wszystko stoi do góry nogami. Nic nie jest takie jak jeszcze 50 czy 100 lat temu. Odwrócono sens istnienia i powstawania nowych ideologii, które zaczęły powstawać dla samych siebie. Idee, mające być drogą do celu, same stały się celami. Wielu ludzi zarzuca Nam, że jesteśmy antydemokratyczni. Robią to pod wpływem tej absurdalnej opinii kreowanej przez system: demokracja to najwyższa wartość. Ciężko o większą bzdurę. System demokratyczny czy idea demokracji nie mogą być celem i wartością nadrzędną. Dlaczego?

Wszelkie systemy, idee mają służyć ludziom, nigdy na odwrót! O tej prawdzie zapominają, a raczej z premedytacją odwracają zwolennicy demokracji, kapitalizmu czy socjalizmu. We wszystkich trzech przypadkach człowiek jest niewolnikiem w rękach wąskiej grupy panującej. W demokraturze lud rządzony jest przez wybranych przez siebie przedstawicieli. Teoretycznie więc rozporządzenia przez nich wydawane powinny być zgodne z wolą Narodu. Ale czy tak jest? Rzeczywistość jest bezwzględna. Komu z Nas żyje się dostatnio? Kto z Nas pozwolił na wyprzedaż majątku państwowego, rozbrojenie armii, podniesienie podatków? We wszystkich demokratycznych państwach wytwarza się polityczna kasta panująca, która dba tylko o własne koryto i wyzyskuje Naród. Zapominają o tym kto ich wybrał. Doprowadzono do tego, że to Naród służy państwu, a nie państwo Narodowi. Czy tak powinno być?

Ta sama sytuacja dotyczy systemów gospodarczych. Kapitalizm i socjalizm to dwie strony tej samej monety – materializmu. Oba polegają na tym samym – wyzysku mas przez wąską grupę banksterów i wielkich właścicieli (w kapitalizmie) lub rządzących i administrację państwową (w socjalizmie). Parafrazując Adama Doboszyńskiego: „Kapitalizm? Wyzysk człowieka przez człowieka. A socjalizm? To samo lecz odwrotnie.” Kapitalizm (podobno) miał służyć powszechnemu uwłaszczeniu, rozpowszechnieniu własności prywatnej, równej rywalizacji ekonomicznej. Jak jest naprawdę? Kapitał skoncentrowany jest w rękach wielkich koncernów, banków, niszczy się małe i średnie przedsiębiorstwa, rośnie bezrobocie, dokonuje się gigantycznych przekrętów, nie ma poszanowania dla praw pracowników, którzy w oczach kapitalistów powinni pracować za darmo i jeszcze za to dziękować. Socjalizm miał temu zapobiegać, walczyć o równość i prawa pracownicze. W rzeczywistości ogranicza własność prywatną, niszczy naturalną hierarchię, pogłębia patologie społeczne, nie daje możliwości zdrowej konkurencji między firmami. Ludzie pracujący są wykorzystywani przez państwo, dzięki centralnemu planowaniu gospodarka nie rozwija się poprawnie i harmonijnie. Oba systemy odwracają naturalne proporcje. ludzie zamiast korzystać na istnieniu i zasadach ustrojów gospodarczych, sami są ich sługami. Zamiast odnosić wymierne korzyści z funkcjonowania systemu, muszą na niego pracować.

Jak widać na podanych przykładach świat współczesny pogrążony jest w głębokim kryzysie degeneracji systemów. Cel jakim jest dobrobyt ludzi, już nie jest celem, w kierunku którego podąża świat. Środki mające prowadzić do szczęścia (w wymiarze materialnym. Jak wiemy pełna miska niekoniecznie prowadzi do szczęścia ducha), tj. systemy polityczno-gospodarcze stały się celem samym w sobie. To ludzie mają służyć ich utrzymaniu, a nie one utrzymywaniu ludzi. To katastrofalne w skutkach wypaczenie musi zostać odwrócone we właściwą stronę. A drogą ku temu jest narodowy-radykalizm! o/

Szosti