Ks. dr Denis Fahey – Władcy Rosji

Dzieło ks. Denisa Fahey’a, znanego pisarza irlandzkiego, o bolszewickich „Władcach Rosji” (The Rulers of Russia) to książka, która ukazała się już dawno, bo w roku 1938 i cieszyła się tak wielką i szybką sprzedażą, że w latach 1938-1968 miała aż dwadzieścia wydań. Autor zmarł już w roku 1954, to też tylko wydania aż do tego roku były przez autora uzupełniane i aktualizowane. Klasyczność tej pracy historyczno-polityczno-teologicznej polega na tym, że autor analizuje walkę dwóch sił moralnych w historii, a mianowicie: Kościoła i anty-kościoła. Ks. Fahey widzi sens historii w konflikcie między Kościołem, pojętym jako Ciało Mistyczne Chrystusa Pana i naturalizmem, pojętym jako absolutna świeckość i doczesność, za którym jednak de facto stoi satanizm. Ten satanizm – według autora – wypowiada się w historii przede wszystkim przez Rewolucję Francuską z roku 1789, a jeszcze pełniej w formie Rewolucji Bolszewickiej z roku 1917 i lat następnych, a przygotowanej uprzednio przez marksowską rewolucję komunistyczną. Tak więc, według autora, to nie tylko materializm przeciwstawia się spirytualizmowi, lecz satanizm – deizmowi.

ks. prof. Michał Poradowski

Fragmenty:

W książce tej zapoznaję czytelników z szeregiem poważnych dokumentów, które dowodzą, że poza maską rosyjskiego bolszewizmu kryje się żydowski plan działania i że bolszewizm w rzeczywistości jest instrumentem w rękach żydów, za pomocą którego dążą oni do ustanowienia ich mesjanistycznego królestwa. Ważność tych dokumentów staje się oczywista z chwilą, gdy bolszewizm przyznaje otwarcie, że intencją jego nie jest pozostawanie w wąskich granicach jednego kraju, lecz ambicją jego jest objęcie wpływami całego świata lub utworzenie światowego imperium. Jest pewne, że liczni katolicy nie są świadomi znaczenia tych faktów. Gdy jednak weźmie się pod uwagę, że komunizm jest instrumentem, który ma przygotować przyjście na świat naturalnego mesjasza, to wtedy staje się zrozumiałą ta gwałtowna nienawiść komunistów do Mszy św. i do kapłanów, jak również zjadliwość komunistycznej propagandy przeciwko zakonom Katolickiego Kościoła. Jest możliwym, że wielu zdeklarowanych komunistów jak również opłacanych przez komunistów mówców i agentów nie zdaje sobie sprawy z ostatecznego celu, jaki przyświeca ich pracodawcom i komunistycznym przywódcom. Dlatego należałoby zwrócić uwagę tych naiwnych osób na fakty i prosić ich o pełne wyjaśnienie. Podkreślając oczywistość wniosków wynikających z poniżej cytowanych dokumentów, pragnę przede wszystkim położyć nacisk na fakt, że w celu przeciwstawienia się jakimkolwiek przygotowaniom na przyjście Królestwa naturalnego mesjasza, katolicy powinni stosować takie metody, które zawsze i wszędzie będą zgodne z Nauką i Duchem Nadprzyrodzonego Mesjasza, Pana Naszego Jezusa Chrystusa. Hilaire Belloc pisze w G.K.’s Weekly 4 lutego 1937: „Osobom, które jeszcze nie wiedzą, że obecny rewolucyjny bolszewicki ruch w Rosji, jest ruchem żydowskim, mogę tylko powiedzieć, że zostali zdezorientowani przemilczeniami pewnych faktów w naszej, pożałowania godnej prasie”. To jest bardzo mocne oskarżenie. Ale jakie są na to dowody?

WŁADCY ROSJI W LATACH 1917-1918

W książce (napisanej przez tego samego autora, ks. Denis Fahey – przyp. tłum.) pod tytułem: „Mistyczne Ciało Chrystusa w Nowoczesnym Świecie” (The Mystical Body of Christ in the Modern World) dwa dokumenty są przytoczone na udowodnienie faktu, że po bolszewickiej rewolucji Żydzi byli rzeczywistymi władcami Rosji. Pierwszym dokumentem jest cytowany na stronie 88 tej książki (pt. „Mistyczne Ciało Chrystusa w Nowoczesnym Świecie”) raport wysłany do Londynu przez przedstawiciela Rządu Holenderskiego w Petersburgu, p. Oudendyke, w czasie, gdy bolszewicy rozpoczęli rządy terroru. Balfour (wtedy Minister Spr. Zagr. Rządu Bryt- przyp. tłum.) otrzymał ten Raport (via Chrystiania – obecnie Oslo, stolica Norwegii) w dniu 18 sierpnia 1918 r. W kwietniu 1919 roku Raport ten został opublikowany w Brytyjskiej „Białej Księdze” (tak zw. WhitePaper - to jest oficjalny dokument Rządu Brytyjskiego – przyp. tłum.) pod tytułem: Rosja No 1 (1919) -”Zbiór Raportów o Bolszewizmie w Rosji”. Esencja tego Raportu jest zawarta w następującym wyciągu z Raportu pana Oudendyke: „Niebezpieczeństwo jest obecnie tak wielkie, że uważam za mój obowiązek zwrócić uwagę Rządu Brytyjskiego, a także wszystkich innych Rządów na fakt, że jeżeli Bolszewizm natychmiast nie zostanie ukrócony, to cywilizacja na całym świecie będzie zagrożona. To nie jest żadną przesadą, lecz sprawą na trzeźwo ocenianego faktu… I uważam, że wśród ważnych problemów na świecie, nie wyłączając wciąż toczącej się wojny, najważniejszą obecnie kwestią jest natychmiastowe ukrócenie Bolszewizmu; jeżeli bowiem, jak wyżej wspomniano, Bolszewizm nie zostanie natychmiast zdławiony w zarodku, to w tej, czy innej formie z konieczności rozszerzy się na Europę i na cały świat, gdyż Bolszewizm jest zorganizowany i kierowany przez Żydów, którzy nie należą do żadnego narodu i którzy dążą do zniszczenia istniejącego porządku rzeczy w związku z ich własnym planem. Jedynym sposobem uniknięcia tego niebezpieczeństwa jest zbiorowa akcja wszystkich mocarstw”.  Przedmowa do tego dokumentu zwanego „Białą Księgą” zawierała oświadczenie, że dokument ten został opublikowany zgodnie z decyzją podjętą przez Angielski Gabinet Wojenny w styczniu 1919 roku. Następne koleje tej „Białej Księgi” są nadzwyczaj dziwne. Dokument ten prędko znikł z obiegu i nie można go było nigdzie nabyć. Następnie zostało opublikowane pod tym samym tytułem skrócone wydanie tego dokumentu, które można było nabyć za cenę 6 pensów zamiast uprzedniej ceny 9-ciu pensów. W tym skróconym wydaniu niektóre części oryginalnej „Białej Księgi”, wraz z uprzednio cytowanym wyciągiem z Raportu Oudendyke, zostały pominięte i nie można było ustalić w jaki sposób oryginalny dokument „Białej Księgi” przepadł bez wieści. Drugi dokument, który dotyczy finansowania Rosyjskiej Rewolucji przez Żydowski Bank (w Ameryce) pod nazwą „Kuhn Loeb & Co.” jest dokumentem sporządzonym przez Amerykański Wywiad i przekazanym Francuskiemu Rządowi za pośrednictwem Francuskiego Wysokiego Komisarza. Ten Dokument jest cytowany na stronach 88-91 wspomnianej książki pod tytułem: „Mistyczne Ciało Chrystusa w Nowoczesnym Świecie”, i był opublikowany w Paryżu 6 marca 1929 r. przez Dokumentację Katolicką (Documentation Catholique). Dokument ten był poprzedzony następującymi uwagami: „Autentyczność tego Dokumentu została nam zagwarantowana. Amerykański Departament Stanu musi przyjąć odpowiedzialność za dokładność zawartych w tym Dokumencie informacji”. Dokument ten był w roku 1920 cytowany w dodatku do gazety: La Vieille France, która dodała, że: „Wszystkie Rządy Ententy były powiadomione o tej informacji, opartej na danych dostarczonych przez Amerykański Wywiad i swego czasu przesłanej do Francuskiego Wysokiego Komisarza i Jego kolegów”. Poza informacją o żydowskich domach bankowych finansujących Rosyjską Rewolucję, Dokument ten także zawiera długą list Żydów, którzy w roku 1917 objęli rządy nad Rosyjskim Narodem. W liście tej Lenin figuruje jako Rosjanin, lecz wszyscy pozostali, wymienieni na liście w liczbie 24-ech, podani zostali jako Żydzi.

WŁADCY ROSJI W ROKU 1937

W lipcowym wydaniu wspaniałego Przeglądu pod tytułem: „Contrevolution” {Kontrrewolucja), wydawanego w Genewie przez Leona de Poncins jest na temat doskonały artykuł A. Stołypina. P. Stołypin jest synem byłego rosyjskiego ministra, zamordowanego we wrześniu 1911 roku przez żyda Mardko Bagroff (czy Bagrow). Z tego artykułu został zrobiony następujący wyciąg: „Wielu żydowskich przywódców z początkowego okresu rewolucji zostało uśmierconych w czasie procesów trockistów, inni są w więzieniu. Trocki-Bronstein przebywa na wygnaniu. Jankiel Gamarnik, żydowski przewodniczący politycznej sekcji w administracji armii, nie żyje. Inny okrutny Żyd, Jagoda (Guerchol Yakouda), który przez długi czas był naczelnikiem G.P.U. teraz przebywa w więzieniu. Żydowski generał Jakir nie żyje, a razem z nim pewna ilość innych poświęconych przez jego współplemieńców. Jeżeli jednak będziemy wnioskować z fragmentarycznych, a czasami nawet sprzecznych list nadchodzących do nas ze Związku Sowieckiego, że Rosjanie zajęli miejsca Żydów na najwyższych szczeblach sowieckich oficjalnych stanowisk. Czy wobec tego możemy z tego wyciągnąć wniosek, że rząd Stalina uwolnił się od żydowskiej kontroli, a stał się rządem narodowym? Nie ulega wątpliwości, że opinia taka byłaby najbardziej błędną i niebezpieczną.  … Żydzi, w pewnych momentach ustępują i nawet w pewnym stopniu poświęcają życie swych współziomków w nadziei, że przez pewne sprytne pociągnięcia uda im się zachować ich zagrożoną władzę. Zasadniczy aparat kontroli jest bowiem wciąż w ich rękach. Gdy nadejdzie dzień, w którym będą zmuszeni odstąpić od władzy marksistowska przybudówka rozleci się jak domek z kart, Aby udowodnić, że chociaż żydowska przewaga uległa poważnemu kompromisowi, to jednak Żydzi wciąż są przy sterze, wystarczy wziąć do ręki listę wysoko podstawionych dygnitarzy w Czerwonym Państwie. Dwaj szwagrowie Stalina, mianowicie Lazar i Mojżesz Kaganowicze są ministrami: pierwszy transportu a drugi przemysłu; Litwinow (inaczej Wałach Meyer-Finkelstein) wciąż kieruje zagraniczna polityką Związku Sowieckiego. Stanowisko ambasadora w Paryżu zostało powierzone Żydowi, Louritz, który zajął miejsce Rosjanina Potiemkin odwołanego do Moskwy. Jeżeli ambasador Związku Sowieckiego w Londynie Żyd Maiski wydaje się być w niełasce, to jego przyjaciel Żyd Samuel Kagan reprezentuje Związek Sowiecki w Londyńskim Komitecie Nie-Interwencji. Żyd pod nazwiskiem Yurenew (inaczej Gofman) jest ambasadorem Związku Sowieckiego w Berlinie. Od czasu zaistnienia pewnego niezadowolenia w Armii Czerwonej, straż na Kremlu i odpowiedzialność za personalne bezpieczeństwo Stalina zostało powierzone żydowskiemu pułkownikowi Jakubowi Rapaportowi”.  „Wszelkie obozy internowanych wraz z uwięzioną w nich masą około 7 milionów Rosjan pozostają pod władzą żyda nazwiskiem Mendel Kerman, który ma do pomocy Żydów Łazarza Kagana i Szymona Firkina. Wszystkie więzienia w całym kraju, wypełnione robotnikami i chłopami, są rządzone przez żyda Kairn Apeter. Agencja prasowa i cała prasa krajowa są kontrolowane przez Żydów. O ile nam wiadomo wciąż jest w zastosowaniu sprytny system podwójnej kontroli, zorganizowany przez nieżyjącego już (Żyda) Jankiela Gamarnika, szefa politycznego działu armii. Ja mam przed sobą listę tych wysoko postawionych Żydów, potężniejszych niż Bluchery i Jegorowy, do których prasa europejska tak często robi aluzje. A więc Żyd Aronahtam, którego nazwiska wcale się nie wspomina, jest politycznym komisarzem armii na dalekim wschodzie; Żyd Rabinowicz jest politycznym komisarzem Bałtyckiej Floty”. „To wszystko udowadnia, ze rząd Stalina, niezależnie od wszelkich jego prób kamuflażu nigdy nie był i nigdy nie będzie rządem narodowym. Izrael zawsze będzie dla tego rządu kontrolującą władzą i zakulisową kierowniczą siłą. Ci, co nie widzą, że Związek Sowiecki nie jest rosyjski, muszą być chyba ślepi”. Pan Stołypin także potwierdza, że „Antysemityzm w Związku Sowieckim wkracza w początkową fazę zorganizowanego wysiłku i rozpoczyna walkę o władzę. Jeżeli zajdzie potrzeba, to mogę potwierdzić wieloma oświadczeniami moskiewskiej prasy”. Niezależnie od oświadczenia p. Stołypina, że w Rosji dorasta nowe pokolenie, że oni i ich kraj są tylko pionkami w rękach Żydów to wciąż nie wolno nam nie brać pod uwagę takich znaków, które mogą wskazywać na to, że jest przeciwnie.  Przede wszystkim komunistyczna propaganda we wszystkich krajach prawie nie ujawnia różnic czy osłabienia mimo procesów i rzezi rewolucjonistów przez ich towarzyszy rewolucjonistów. To wskazuje na to, że poza marionetkami na stanowiskach wciąż istnieje jakaś (zakulisowa) wiążąca siła kierownicza. Rosnąca fala antysemityzmu normalnie powinna wpłynąć na osłabienie akcji na zewnątrz przez zmuszenie przywódców do bronienia się wewnątrz kraju. Po wtóre zgodnie z pamfletem na temat działalności Trockiego napisanym przez byłego rosyjskiego komisarza to chociaż Trocki i Stalin nienawidzą się wzajemnie to jednak obaj są zaangażowani w wyznaczonych im rolach. Trocki został wykluczony z Komitetu Wykonawczego, który ma propagować „Nowy Ład” spreparowany dla Sowieckiej Rosji i Trzeciej Międzynarodówki komunistycznej. Jemu zostało powierzone inne, lecz nie mniej ważne, zadanie kierowania Czwartą Międzynarodówką i stopniowego przejmowania takich funkcji komunistycznego bolszewizmu, które stają się niezgodne z sowiecką polityką i z polityką „Frontów Ludowych”. W związku z tym jakiekolwiek krwawe zajścia w przyszłości nie będą sprowokowane przez Związek Sowiecki ani bezpośrednio przez Trzecią Międzynarodówkę Komunistyczną, lecz przez Trockiego Czwartą Międzynarodówkę i przez trockizm. A więc, w swej nowej roli, Trocki znowu wiedzie awangardę światowej rewolucji, nadzorując i organizując jej krwawe fazy. On jest arcymistrzem w tym zawodzie, w którym nie łatwo może być zastąpiony… Meksyk stał się główną siedzibą bolszewickich poczynań w krajach Ameryki Południowej, z których wszystkie zerwały stosunki dyplomatyczne ze Związkiem Sowieckim. Stalin musi nawiązać te stosunki z powrotem, a Czwarta Międzynarodówka, współpracując z grupami komunistów Trockiego, da Stalinowi wspaniałą okazję do rehabilitacji Sowieckiej Rosji i oficjalnego komunizmu. W związku z tym ślady jakichkolwiek gwałtownych rozruchów i rzezi, które żydowscy internacjonaliści zdecydują się sprowokować, nie będą wiodły z powrotem do Moskwy, lecz do Trockiego-Bronsteina, który teraz rezyduje w Meksyku, na dworze jego przyjaciela, multimilionera grafika Diego Rivera („Trocki” broszura napisana przez byłego rosyjskiego komisarza, opublikowana w Defender Wichita, Kansas, U.S.A.). Te uwagi na pewno są warte poważnego rozpatrzenia. Dają one możliwe do przyjęcia wyjaśnienie starannie zainscenizowanych procesów trockistów. Po trzecie, chociaż, wydana przez Gollancz, książka Żyda, Feuchtwangera pod tytułem: „Moskwa -1937″, jest oczywistą próbą zepsucia efektu Andre Gide’a prawd odnośnie życia w Związku Sowieckim, to jednak jego świadectwo, dotyczące Żydów, jest godne przytoczenia. Według Feuchtwangera, Żydzi są fanatycznie oddani i są w całkowitej harmonii z nowym państwem. Oczywiście oni wciąż są pewni, że będą w stanie utrzymać się na ich kierowniczych stanowiskach, i chcą robić wrażenie, że nie ma powodów do jakiejkolwiek troski pod tym względem. P. Stołypin może jednak na to odpowiedzieć, że upieranie się przy tym, że nie ma żadnego antysemityzmu, jest po prostu propagandą jak cała reszta książki (Feuchtwangera). Artykuł w Contrevolution z grudnia 1937, napisany przez J. Fontenoy, na temat antysemityzmu w Rosji, zawiera, co następuje: „Przybywszy w roku 1934 do ZSSR pamiętam, że zaskoczyła mnie olbrzymia proporcja żydowskich funkcjonariuszy na każdym kroku. W prasie i w kołach dyplomatycznych trudno było znaleźć kogoś, kto nie był Żydem… We Francji wielu ludzi wierzy, a także między nimi wielu komunistów, że dzięki obecnej antyżydowskiej czystce… Rosja przestała być dla Izraela obiecaną ziemią… Ci, co tak myślą, popełniają błąd”. Autor, mówiąc o pewnym zajściu na polskiej granicy okazyjnie wzmiankuje o jednym ze sposobów, w jaki żydowska dominacja dotąd się utrzymuje. To jest system kontrolowania dowódców wojskowych za pomocą politycznych komisarzy. Mianowicie każdy oddział wojskowy ma przydzielonego komisarza politycznego, któremu dowódca wojskowy musi przedłożyć wszystkie plany na przyszłość. W praktyce każdy polityczny komisarz jest (lub był) Żydem. W pamflecie o „Trockim” (Defender Publishers, Wichita, Kansas), napisanym przez byłego rosyjskiego Komisarza; działanie tego systemu jest dobrze opisane.