Jest rok 1993. Narodowe Odrodzenie Polski, które do początku swego istnienia (tj od 1981 r.) jasno wskazuje na inspiracje ideowe w dorobku przedwojennych formacji narodowo-radykalnych, organizuje w Warszawie obchody 59 rocznicy powstania ONR. Od kwietnia 1992 r. NOP jest już wpisana w do ewidencji partii politycznych, wraz ze znienawidzoną przez wszystkich „falangą”, jako znakiem firmowym Narodowego Odrodzenia Polski, od tego momentu zastrzeżonym i prawnie chronionym symbolem.
Na dzień 17 kwietnia Oddział Warszawski NOP zwołuje pod Pomnikiem Bohaterów Powstania Warszawskiego wiec, po którym planowany jest przemarsz pod Uniwersytet Warszawski, na którym odbyć ma się Konferencja Młodzieży Nacjonalistycznej. Plan udaje zrealizować się częściowo. Pomimo spełnienia wymogów formalnych, władze administracyjno-polityczne usiłują nie dopuścić do uroczystości. Interweniuje wojewoda, który wydaje zakaz zorganizowania obchodów. Kierownictwo NOP w sposób publiczny i formalny odrzuca te żądania i zgodnie z zapowiedzią, w dn. 17 kwietnia pod pomnikiem na Pl. Krasińskich zbiera się ponad 200 nacjonalistów. Po wiecu nie udaje się jednak przeprowadzić zwartego przemarszu – ul. Senatorską blokuje kilkuset policjantów. Ostatecznie NOPowcy przebijają się mniejszymi grupkami. Na Krakowskim Przedmieściu dochodzi do niewielkich przepychanek z grupami odzianymi w chałaty żydów – tego dnia Stolica jest widownią prawdziwego najazdu „narodu wybranego”, którego przedstawiciele przybyli do Warszawy na obchody 50. rocznicy tzw. powstania w getcie. Na marginesie warto wspomnieć, że „inaugurację” żydowskiego święta stanowiło wszczęcie postępowania karnego przez Prokuraturę Rejonową Warszawa Ochota przeciwko liderowi NOP, Adamowi Gmurczykowi, w związku z kampanią Narodowego Odrodzenia Polski „Prawdziwy holocaust – Palestyna”. Było to pierwsze tego typu postępowanie prowadzone w Polsce po upadku rządów komunistycznych.
O godzinie 18, już bez asysty policji, w Pałacu Kazimierzowskim na terenie Uniwersytetu Warszawskiego (sala Brudzińskiego) odbyła się zapowiadana Konferencja Młodzieży Nacjonalistycznej, w której udział wzięli także nacjonaliści z Krakowa, Ostrołęki i Trójmiasta. Głównym punktem uroczystości 59. rocznicy powstania ONR był bez wątpienia wiec. Otworzył go Jarosław Dubczyk, sekretarz Zarządu Oddziału Warszawskiego, który powiedział:
59 lat temu, na Politechnice Warszawskiej, przedstawiciele młodych środowisk nacjonalistycznych podpisali deklarację inicjującą działalność Obozu Narodowo-Radykalnego. Jedenaście i pół roku temu – również w Warszawie – powstało Narodowe Odrodzenie Polski. Dwie epoki i dwa ruchy ideowo-polityczne. Oba wywodzą się z idei nacjonalizmu chrześcijańskiego, oba powstały w sytuacji, gdy byt narodowy poddawany był ciężkiej próbie. Dzisiaj zebraliśmy się po to, by uczcić pamięć działaczy ONR-u, którzy swoje życie oddali dla realizacji ideału Polski Narodowej. Lecz zebraliśmy się także i po to, by zamanifestować naszą obecność w walce o Polskę – Polskę, którą soc-liberalny establishment usiłuje zniszczyć. Nasza dzisiejsza obecność tutaj, to jeszcze nie początek marszu na Belweder, ale kolejny krok w tworzeniu zorganizowanego narodowego oporu przeciwko niszczącemu kraj systemowi. W tej walce musimy stanąć razem: mądrze i karnie wypełniając obowiązki wobec naszego narodu. Tak nam dopomóż Bóg!
Przemówienie nagrodzone zostało kilkuminutowymi brawami i okrzykami: „Polska – Tak”, „NOP”, „Polska dla Polaków”.
Jako kolejny głos zabrał Konrad Sitnik, kierownik Sekcji Młodych i członek władz centralnych NOP. Powiedział on:
Szanowne Koleżanki, Szanowni Koledzy! Jesteśmy świadkami historycznej chwili – oto pierwszy raz po wojnie zebrali się młodzi nacjonaliści, aby uczcić rocznice powstania Obozu Narodowo-Radykalnego. ONR zbudowali ludzie młodzi, ludzie, którzy po rozwiązaniu Obozu Wielkiej Polski nie znaleźli dla siebie miejsca w starych strukturach Stronnictwa Narodowego. Ludzie, którzy mieli odwagę powiedzieć „nie” dla ówczesnego systemu. Ci młodzi patrioci nie mogli być zaakceptowani przez skorumpowaną sanację. Na podstawie fałszywych oskarżeń Obóz zdelegalizowano, a działaczy osądzono. ONR przez cały czas jednak kontynuował swoją walkę w podziemiu. Z jego to działaczy stworzono kadrę późniejszych bojowników Narodowych Sił Zbrojnych – organizacji, która w latach między 1939 a 1952 prowadziła nierówną walkę z hitlerowcami, sowietami i „polską” komuną. ONR przez cały czas swojego istnienia bezkompromisowo realizował głoszone przez siebie hasła: hasła pracy dla Polaków; hasła mieszkań dla Polaków, hasła oświaty dla Polaków; wreszcie: Polski dla Polaków. Chociaż ONR powstał tak dawno i tak wiele zmieniło się od tamtej pory, to jednak fundamenty, na których budowano wtedy Obóz są nam, młodym narodowcom, bliskie do dziś. Tak jak w latach trzydziestych, tak i dzisiaj radykalny ruch nacjonalistyczny próbuje się zepchnąć na margines życia politycznego. Próby, jakie czyni system, by nas ośmieszyć i wyszydzić są zaiste żałosne. My – Polityczni Żołnierze – nie damy się zatrzymać w naszej walce przeciwko systemowi opartemu na arogancji, złodziejstwie i kłamstwie. Narodowe Odrodzenie Polski jest bezpośrednim spadkobiercą Obozu Narodowo-Radykalnego. Po tej organizacji przejęliśmy symbolikę, hasła i program. Program uwspółcześniliśmy zdając sobie sprawę, że przez sześć dekad wiele się w Polsce zmieniło. Teraz przyszedł czas realizacji naszych haseł – haseł, które poprowadzą do zwycięstwa. W 59 rocznicę ONR należy przypomnieć błąd, jaki popełniła ta organizacja – błąd, jakiego nam nie wolno popełnić. Błędem tym był rozłam w ONR na dwie konkurencyjne organizacje. W dzisiejszej Polsce nie ma miejsca dla wielu partii narodowo-radykalnych. Może być tylko jedna – NARODOWE ODRODZENIE POLSKI. Niech żyje Wielka Polska!
Również to wystąpienie wywołało entuzjazm zgromadzonych, wyrażony gromkimi brawami i wznoszonymi hasłami. Jako kolejny głos zabrał Maciej Adamczyk (szef Koła Akademickiego NOP w warszawskiej Akademii Medycznej), który odczytał „Deklarację Obozu Narodowo-Radykalnego”. Na zakończenie zebrani odśpiewali Hymn Narodowy o raz Hymn Młodych Obozu Wielkiej Polski.
Konrad Arkady
Najnowsze komentarze