Rocznica utworzenia Obozu Wielkiej Polski

4 grudnia 1926 roku powstał Obóz Wielkiej Polski, ruch, którego ideologia, program i działalność miały przełomowe znaczenie dla wykrystalizowania się doktryny narodowo-radykalnej. Z tej okazji przypominamy Deklarację Obozu Wielkiej Polski, nie jako kolejny dokument dla nostalgików i impuls dla przeróżnych grup rekonstrukcji historycznej, ale jako świadectwo historii, która umożliwi nam wypracowanie odpowiedzi na wyzwania obecnych czasów. Na fundamencie przeszłości budujmy przyszłość.

DEKLARACJA OBOZU WIELKIEJ POLSKI

1. Obóz Wielkiej Polski jest organizacją świadomych sił narodu, mających za zadanie uczynić go zdolnym do silnego ujęcia w swe ręce spraw swoich, sprawić, ażeby stał się on w pełnym tego słowa znaczeniu panem swoich losów.

2. Celem naszego narodu, w pojęciu Obozu Wielkiej Polski, jest stać się narodem wielkim, zarówno w życiu wewnętrznym państwa, jak i w stosunkach międzynarodowych. Wielkim jest naród, który wysoko nosi sztandar swej wiary, swej cywilizacji i swej państwowości. Działalność Obozu zmierza do tego, ażeby Polacy sami czcili i nakazywali innym cześć dla swej wiary, dla cywilizacji polskiej i dla państwa polskiego.

3. Wiara narodu polskiego, religia rzymskokatolicka musi zajmować stanowisko religii panującej, ściśle związanej z państwem i jego życiem, oraz stanowić podstawę wychowania młodych pokoleń. Przy zapewnionej ustawami państwowymi wolności sumienia – zorganizowany naród nie może tolerować, ażeby jego wiara była przedmiotem ataków lub doznała obrazy z czyjejkolwiek strony, ażeby religią frymarczono dla jakichkolwiek celów lub prowadzono zorganizowaną akcję w celu rozkładu życia religijnego narodu.

4. Cywilizacja polska, jeśli ma być cywilizacją wielkiego narodu, musi się wyrażać:

a) w przywiązaniu i czci dla przeszłości, dla tradycji polskiej, w noszeniu z godnością imienia Polaka;

b) w głębokim poczuciu obowiązku względem Ojczyzny i odpowiedzialności każdego obywatela za swe czyny na zajmowanym stanowisku w życiu narodu ;

c) w poczuciu hierarchii przy organizacji zarówno pracy, jak walki – i w surowej karności, bez hierarchii bowiem i karności naród jest bezwładnym ciałem, niezdolnym do jakiegokolwiek działania ;

d) w wysokim poziomie obyczajów i dyscyplinie obyczajowej, nakazującej wszystkim szanować poczucie moralne narodu ;

e) w organizacji surowej opinii publicznej, swym naciskiem niedopuszczającej do czynów, przynoszących narodowi szkodę polityczną, moralną lub materialną.

f) w bogatej i posiadającej wysoki poziom twórczości duchowej we wszystkich dziedzinach ;

g) w wielkiej wytwórczości materialnej, w wytężonej i sprawnie zorganizowanej pracy, zapewniającej narodowi środki do życia, a państwu potęgę ; wreszcie

h) w męstwie obywateli, w odważnej ich walce przeciwko wszystkiemu, co naród rozkłada, osłabia lub poniża

5. Państwo wielkiego narodu musi być zorganizowane, ażeby było zdolne :

a) zapewnić sobie szacunek i uznanie swych praw u obcych, zabezpieczyć siebie i swych obywateli od upokorzenia i wyzysku gospodarczego ;

b) zapewnić wszystkim obywatelom sprawiedliwość, zabezpieczyć ich od krzywd z czyjejkolwiek strony, zapewnić im bezpieczeństwo życia i mienia, spokój i wolność pracy, wreszcie obronić ich, a zwłaszcza młode pokolenia od zgorszenia;

c) przestrzegać surowo prawa, na którym istnienie jego życie społeczeństwa się opiera – i zmuszać wszystkich innych do poszanowania praw, żadnego bezprawia nie pozostawić bezkarnym ;

d) nakazywać szacunek dla siebie i swych instytucji wszystkim, poczynając od rządu i jego organów, które muszą spełniać należycie swe obowiązki i ściśle dotrzymywać przyjętych zobowiązań ; wreszcie

e) musi być gotowym do natychmiastowego tłumienia wszelkich objawów anarchii i do wystąpienia w każdej chwili na zewnątrz w obronie swych interesów i swej godności

6. Na powyższych zasadach opiera się program Obozu Wielkiej Polski, który w poszczególnych działach będzie rozwijany w publikacjach i instrukcjach organizacyjnych.