Kiedy włączyłem telewizor i moich uszu dobiegły pierwsze dźwięki, ogarnęło mnie przerażenie. Cóż takiego usłyszałem? A no złowieszczą melodię i słowa trzeciej zwrotki pieśni, z którą na ustach mordowano moich rodaków – hymn nazistowskich Niemiec. Właściwie słowa „nazistowskich” używać nie trzeba, gdyż „Niemcy” wystarczą za określenie całego noszonego w tym narodzie zła, szowinizmu, ksenofobii i nietolerancji, co zaobserwować można już od ponad 1000 lat. I nie ma co dać się zwodzić różnej maści politykierom i dziennikarzynom, piewcom przyjaźni polsko-niemieckiej. Od ich maluczkich rozumków mądrzejsza jest historia. A ta nie dość, że wszystko nam klarownie pokazuje, to jeszcze do tego lubi się powtarzać. Oczywiście w dzisiejszych czasach już nic nie będzie wyglądało tak samo jak przez ostatnie stulecia. Ale cele są te same, jedynie metody będą inne. Jak nie zbrojnie, to ekonomicznie.
I dzisiaj w meczu z Urugwajem (zresztą jak i w poprzednich) widziałem na boisku ten Nazimannschaft. Wielu z was zapewne zapyta z oburzeniem: jak to naziści!?! W końcu przecież prawie połowa piłkarzy to nie są rodowici Niemcy. Na temat drużyny „narodowej” naszych zachodnich sąsiadów słychać zewsząd dwie opinie. Jedni, ci którzy mają mózgi wyprane przez demotolerancyjną machinę, stawiają piękne tezy o wielobarwności i różnorodności ichniej drużyny. Twierdzą, że tak potężny udział zawodników mających obce korzenie, jest odzwierciedleniem niemieckiego społeczeństwa. Ba! Jest to wręcz tręd normalny dla współczesnego świata i powinniśmy się do tej multimieszanki przyzwyczaić. Drudzy sądzą wręcz odwrotnie. Zarzucają drużynie Niemiec, że jest zbyt mało niemiecka. Że ich reprezentacja staje się międzynarodowa jak współczesne kluby. Że to wszystko niemoralne i niezgodne z duchem sportu. Co zresztą również jest na rękę demotolerancyjnej propagandzie, ponieważ spycha gdzieś na bok pamięć o agresywnym nazi-narodzie niemieckim, zaś dodatkowo ludziom głoszącym takie teorie pozwala przypiąć łatkę rasistów i ksenofobów. Przy okazji tworząc dla otumanionej opinii publicznej nowego kozła ofiarnego – Polaka-nazistę. Obrazu zresztą przez ostatnie dziesięciolecia zręcznie wspieranego przez międzynarodowe i polskojęzyczne media oraz wielkich tego świata („polskie obozy koncentracyjne”, „polski antysemityzm”, nazywanie rzymskiego pozdrowienia, używanego przez polskich narodowców walczących z hitlerowcami „heilowaniem”, etc. etc.).
Niestety każda z tych opinii dalece mija się z prawdą. Bo dzisiaj na boisku, przy akompaniamencie znanej melodii niemieckiej, w rządku równo stało Waffen-SS. Nordyccy chłopcy, tak jak podczas drugiej wojny światowej, wspierani przez dywizje obcokrajowców. Bojownicy demotolerancji wyzywali mnie już od najgorszych słysząc takie porównanie i argumentowali to tym, że tutaj jest inaczej, bo są chłopaki o śniadych cerach. A w Waffen-SS to przepraszam nie było takowych? Nie było np. Hindusów, nie było Muzułmanów? Ale niestety dyskusja z takimi zazwyczaj polega na tym, że jak ty w niego argumentem, to on w ciebie obelgą. Nie zmienia to jednak faktu, że tak obecnie wyglądający Niemcy, wygrali z Urugwajem 3:2. Szkoda mi Urugwajczyków, ale mimo wszystko mogą być z siebie dumni. Zostali czarnym koniem turnieju, chyba największą niespodzianką in plus mistrzostw. A Niemcy? W półfinale przegrali, ale ostatecznie sprawdziło się przysłowie, że w piłkę grają wszyscy, ale na końcu i tak wygrywają Niemcy. W życiu niestety jest podobnie. Ktoś kto dwukrotnie wywoływał konflikty o zasięgu globalnym, doprowadzał do wymordowania dziesiątek milionów ludzi, do zrujnowania wielu krajów i niby militarnie przegrywał, dziś i tak dominuje w Europie. Nie dziwi was to? Ten nazizm to nie narodowy socjalizm, który powstał i umarł wraz z Hitlerem. To określenie na sposób w jaki Niemcy patrzą na Europę od ponad tysiąca lat.
http://3strzelilem.blox.pl/html
Najnowsze komentarze