Własność
Człowiek żyje po to, aby być szczęśliwym. Warunkiem szczęścia Polaka, związanego wiekami ze swym narodem, jest twórcza praca dla Narodu Polskiego. Niezbędność tej pracy jest uzasadniona choćby tym, że:
a) jednostka jest zbyt blisko związana ze środowiskiem, w którym żyje, aby szczęście jej było niezależne od pomyślności grupy;
b) praca dla wspólnoty narodowej rozwija szlachetne bezosobiste wartości, wyciągając jednostkę poza granice tępego, zwierzęcego materializmu.
Obowiązek oddania twórczej pracy Narodowi uzasadnia podporządkowanie interesom narodowym wszelkiej własności materialnej. Skoro bowiem oddaje się do dyspozycji Narodu wartości duchowe – słusznym jest także oddanie wartości materialnych. Z tego wynika: Wszelkie interesy gospodarcze muszą być podporządkowane interesom moralnym i politycznym Narodu. Własność powoduje obowiązek rozporządzania posiadanymi dobrami zgodnie z interesem Narodu. Własność jest wypełniona przede wszystkim obowiązkami, a nie uprawnieniami. Uprawnienia związane z własnością dotyczą jedynie wyboru środków używania i użytkowania zgodnie z dobrem Polski.
Wyłania się pytanie, kto będzie orzekał, czy dany Polak gospodaruje dobrze czy źle. Pamiętajmy, że w Wielkiej Polsce, każdy Polak będzie miał swe miejsce w Organizacji Politycznej Narodu, do której przystąpienie będzie dobrowolnym wyrazem chęci udziału w rządach Państwem. Zawodowe Komórki Organizacji Politycznej Narodu będą pomagały, kontrolowały i oceniały jednostkę w jej działalności gospodarczej. Rolnicy będą oceniali pracę rolnika, pracującego w ich okręgu, handlowcy będą kontrolowali handel w swoim rejonie itd. Kontrola wykonywania obowiązków płynących z własności jest zatem jednym ze skutków współpracy Polaków danego zawodu w Organizacji Politycznej Narodu. Nie ma to nic wspólnego z interwencjonizmem aktualnie powołanego rządu państwowego.
Zysk
Celem gospodarki narodowej jest możliwie największy zysk. Zysk jako wynik gospodarowania jest jednak wartością nie tylko materialną, ale wiąże się bezpośrednio z moralnością. Moralny charakter zysku zależy od sposobu jego osiągnięcia i podziału w Narodzie.
W Wielkiej Polsce każdy musi żyć z własnej pracy. Wielkość zysku musi pozostawać w ścisłym związku z ilością pracy, wkładanej przez gospodarowanie przez daną jednostkę. Używanie pracy najemnej w przedsiębiorstwie jest moralne i uzasadnione tylko wtedy, gdy pracodawca przewyższa ilością i jakością pracy swych pracowników. Tylko chorzy i starcy mają prawo żyć z kapitału. Wszyscy anonimowi kapitaliści, niepracujący właściciele zostaną w ustroju Wielkiej Polski zniweczeni. Źródłem zysku jednostki w Wielkiej Polsce może być tylko praca osobista, wynikająca z korzystania z własności zgodnie z interesem narodu. Sprawdzianem zdrowego działania gospodarki narodowej jest słuszny podział zysku. Każdy Polak ma prawo i obowiązek twórczej pracy dla dobra Polski. Twórcza praca wymaga pewnego minimum środków materialnych. Tych środków może jednostce dostarczyć jedynie zysk płynący z pracy.
Ruch Młodych rzuca hasło upowszechnienia zysku. Zysk narodowy musi się dzielić w ten sposób, aby każdy chcący pracować Polak miał zapewnione minimum utrzymania – dopiero nadwyżka pozostająca po tym zasadniczym podziale zysku, dzielić się winna według różnic indywidualnych, jednostek gospodarujących. Dopóki jest choć jeden bezrobotny – nikt nie ma prawa zarabiać nic więcej ponad minimum utrzymania.
Organizacja
Gospodarce narodowej postawić należy przede wszystkim dwa wymogi:
a) by była podporządkowana interesom moralnym i
b) by była jak najrentowniejsza.
Oba te wymogi wymagają planu, ładu w stosunkach gospodarczych, warunkiem zaś tego ładu jest zorganizowanie życia gospodarczego Narodu.
Organizacja Polityczna Narodu będzie w swych terytorialnych komórkach prowadzić pracę dwojako, grupując ludzi dla zagadnień ogólnopolitycznych bez względu na zawód; dla zagadnień zaś gospodarczych będą na wszystkich szczeblach Organizacji Politycznej Narodu funkcjonowały grupy zawodowe. Grupy zawodowe Organizacji Politycznej Narodu będą przeprowadzały aktualne plany gospodarcza w sposób bezwzględnie obowiązujący wszystkie jednostki gospodarujące. Powstanie zaś tych ogólnonarodowych planów gospodarczych, ustali się na dwóch zasadach: po pierwsze na uwzględnieniu inicjatywy i informacji wszystkich zorganizowanych zawodowo członków Organizacji Politycznej Narodu, po drugie plan ten będzie tworem zwierzchnich władz Organizacji Politycznej Narodu jednoczącej społeczeństwo z Państwem.
Samowystarczalność
Samowystarczalność jest dla nas zaledwie asekuracją, ubezpieczeniem na wypadek wojny lub załamania się państwa, z którym Polska ma stosunki gospodarcze. Samowystarczalność jest także pierwszym stopniem do imperializmu gospodarczego Polski. Polsce, dla podniesienia wielkości kapitału narodowego niezbędne są wartości gospodarcze leżące poza granicami Rzeczypospolitej. Wartościami tymi są kolonie, jako źródło surowców i obce państwa – jako rynki zbytu. Zapewnić to musi polityczna potęga Polski.
Rolnictwo
Chłop polski musi osiągać jako wynik gospodarowania środki, umożliwiające mu twórczy rozwój sił moralnych i fizycznych. Stawiamy zasadę bezwzględnej parcelacji wielkiej własności i komasacji gospodarstw karłowatych. Typem zasadniczym ustroju rolnego Polski stać się musi gospodarstwo o obszarze od 5 ha do 10 ha, zależnie od rodzaju gleby. Dla gospodarstw tych będzie istnieć ustawowy zakaz podziału. Większe gospodarstwa będą mogły istnieć wyjątkowo w niewielkiej ilości w wypadku uzasadnienia gospodarczego. Pozostającego nadmiaru ludności chłopskiej nie wolno skazywać na nędzną wegetację na wsi. Nadmiar ludności chłopskiej musi zająć miejsca, zajmowane w gospodarce narodowej przez żydów, oraz w przemyśle, zbudowanym za wywłaszczone pieniądze żydowskie.
Przemysł
Wszelki przemysł, gdzie osobista praca właściciela nie przyczynia się do powstania zysku – zostanie upaństwowiony. Dotyczy to w szczególności wojennego górniczego, monopolicznego i wojennego. Każdy inny zakład będzie przedmiotem własności prywatnej, związanej dyrektywami grup gospodarczych Politycznej Organizacji Narodu. Warunkiem zdrowia gospodarczego Polski jest wielka rozbudowa przemysłu mogąca wchłaniać masy ludności wiejskiej. Przemysł ten zostanie zbudowany za pieniądze wywłaszczone żydom, oraz kosztem heroicznego narodu.
Handel
Zbliżenie producenta do odbiorcy jest tutaj wytyczną zasadniczą. Zwalczać będziemy handel hurtowy, jako zbędnie podrażający ceny towarów. Tam, gdzie nie da się usunąć handlu hurtowego drogą spółdzielni, lub przede wszystkim drogą bezpośredniego kontaktu wytwórcy z konsumentem – w tych dziedzinach zostanie handel hurtowy upaństwowiony.
Pieniądz
Każdy pieniądz współczesny opiera się na złocie i na zaufaniu. Mówi się o procentach pokrycia w złocie, reszta to kredyt moralny. W Wielkiej Polsce, po radykalnej przebudowie ustroju narodowego, po wydobyciu wstrząsem głębokim nowych sił Narodu, można będzie obniżyć procent złota na rzecz zaufania. Oprócz więc pieniądza, opartego wysokoprocentowo o złoto dla wymiany zagranicznej, będzie istniała waluta wewnętrzna. Pieniądz ten, oparty przede wszystkim na zaufaniu we wzbudzone przełomem siły Narodu, a w mniejszym stopniu na złocie, umożliwi – obok wywłaszczonych środków żydowskich – politykę wielkich inwestycji przemysłowych.
Kredyt
Wszelkie instytucje kredytowe wraz z bankami zostaną upaństwowione. Bank jest kapitalistycznym przedsiębiorstwem, szczególnie silnie demoralizującym właścicieli przez budzenie w nich chęci coraz większych zysków i przez oddalenie jednostki, dysponującej finansami do bezpośredniej działalności gospodarczej. W gospodarstwie narodowym instytucje kredytowe będą narzędziem świadomej, planowej polityki gospodarczej, prowadzonej przez państwo i z jego ramienia przez grupy zawodowe Organizacji Politycznej Narodu.
Żydzi
Wszelkie dobra materialne polskie, pozostające w rękach żydowskich zostaną wywłaszczone bez odszkodowania. Jedynym i wystarczającym powodem jest pewność, że żydzi polskiej własności używają na szkodę Narodu Polskiego.
Obcy kapitał
Obcy kapitał zostanie w Polsce wywłaszczony. W stosunku do narodów zaprzyjaźnionych możliwe jest odszkodowanie.
Bolesław Piasecki
Artykuł „Wytyczne narodowo-radykalnej myśli gospodarczej” opublikowany został pierwotnie w 1937 r. w Falandze. Przedruk za „Polska Myśl Polityczna. Część III – Nacjonalizm: Myśl „Potomstwa Obozowego” J.Majchrowski, Kraków 1993.
27 stycznia 2011 o 11:46
Dzięki za tekst właśnie czegoś takiego potrzebowałem
1 stycznia 2021 o 22:32
Urodził się 18 lutego 1915 r. w Łodzi. Gimnazjum i studia ukończył w Warszawie. Podczas studiów na Wydziale Prawa UW rozpoczął działalność w Obozie Wielkiej Polski. Współpracował również z innymi organizacjami narodowymi. W swoich artykułach z tego okresu postulował „atak ideowy” na polskie społeczeństwo w celu ożywienia jego potencjału.
.
Opowiadał się za hierarchicznym społeczeństwem zarządzanym przez jedną organizację polityczną. Po rozwiązaniu OWP w 1933 r. rozpoczął pracę nad powołaniem własnej formacji. Jej zalążkiem miała być redakcja „Akademika Polskiego”, w którym Piasecki pełnił funkcję sekretarza. Wiosną 1934 r. był jednym ze współzałożycieli Obozu Narodowo-Radykalnego. Po zamordowaniu ministra Bronisława Pierackiego i delegalizacji ONR został internowany w miejscu odosobnienia w Berezie Kartuskiej. Po zwolnieniu we wrześniu 1934 r. stanął na czele nowego ugrupowania – Ruchu Narodowo-Radykalnego „Falanga”.
.
W 1937 r. zbliżył się do obozu sanacji. Współtworzył finansowaną przez państwo organizację młodzieżową Związek Młodej Polski. Równolegle tworzył nielegalną Narodową Organizację Bojową „Życie i Śmierć dla Narodu”, która przeprowadzała prowokacje wymierzone w mniejszość żydowską. W tym czasie dochodziło też do starć z bojówkami ONR-ABC. Piasecki formułował projekt totalitarnego państwa, w którym społeczeństwo byłoby skupione w masowych ruchach – Organizacji Polityczno-Wychowawczej Narodu i Organizacji Politycznej Narodu. Zakładał także pełną kontrolę nad gospodarką i kulturą.
.
Wiosną 1938 r. obóz sanacji skupiony wokół Obozu Zjednoczenia Narodowego zerwał wszystkie kontakty z Piaseckim. Rozpadło się również skupione wokół niego środowisko. Latem 1939 r. Piasecki zawiesił działalność polityczną. We wrześniu 1939 r. walczył jako podporucznik w szeregach Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej. Po klęsce pod Tomaszowem Lubelskim powrócił do Warszawy. Został aresztowany przez okupantów i uwięziony na Pawiaku; zwolniony po kilku miesiącach. Od wiosny 1940 r. ukrywał się i tworzył podziemną Konfederację Narodu, wydawał pismo „Nowa Polska”. Pod pseudonimem Leon Całka opublikował manifest „Wielka ideologia narodu polskiego”, w którym proponował stworzenie obejmującego Europę Środkową i Bałkany Imperium Słowiańskiego. Przewidywał też wojnę niemiecko-sowiecką. Uważał, że skończy się ona klęską ZSRS i Niemiec w wyniku starcia z państwami Zachodu.
.
W 1942 r. Piasecki stworzył Uderzeniowe Bataliony Kadrowe. Działania prowadzone głównie na Kresach zakończyły się całkowitym niepowodzeniem i śmiercią wielu partyzantów. Resztki oddziałów zostały włączone w struktury Armii Krajowej. Sam Piasecki został oficerem 3. Batalionu 77. Pułku Piechoty Armii Krajowej walczącego w okolicach Nowogródka. Udało mu się uniknąć aresztowania przez NKWD i jesienią 1944 r. dotarł w okolice Warszawy. Zapewne tam dowiedział się o śmierci swego brata i swojej żony w Powstaniu Warszawskim.
.
Aresztowanie przez NKWD zapoczątkowało nowy etap jego biografii politycznej. Podczas przesłuchań prowadzonych przez gen. Iwana Sierowa, jednego z najważniejszych oficerów NKWD, wykonawcę zbrodni katyńskiej, Piasecki przedstawił mu wizję środowiska narodowo-katolickiego, lojalnego wobec ZSRS i w pełni akceptującego przemiany społeczne i polityczne w Polsce rządzonej przez nominatów Kremla. Sierow uznał, że Piasecki może odegrać poważną rolę w przeciągnięciu na stronę komunistów wielu środowisk pozostających w konspiracji. W lipcu 1945 r. Piasecki został zwolniony z więzienia i za zgodą władz rozpoczął wydawanie tygodnika „Dziś i Jutro”. Dwa lata później wokół czasopisma powstało Stowarzyszenie „Pax”. W tym samym roku ukazał się pierwszy numer codziennego „Słowa Powszechnego”. Do tego momentu działania Piaseckiego były względnie pozytywnie oceniane przez Episkopat Polski. Później on i jego otoczenie zostali uznani za środowisko, którego celem jest rozbicie spoistości polskiego Kościoła.
.
W okresie stalinizmu Piasecki dążył do przekształcenia „Pax” w partię polityczną odgrywającą istotną rolę w systemie rządów totalitarnych. Odwilż roku 1956 potraktował jako zagrożenie dla swojej pozycji. Związał się z frakcją natolińczyków. Skłoniło to część działaczy „Pax” (m.in. Tadeusza Mazowieckiego) do stworzenia własnego środowiska katolików świeckich. Rok później Piaseckiego spotkała osobista tragedia. Porwany i zamordowany został jego 15-letni syn Bohdan. Piasecki podejrzewał, że była to zemsta za jego antysemickie poglądy.
.
Wokół „Pax” stworzył zarządzane przez siebie przedsiębiorstwo Inco-Veritas zajmujące się m.in. produkcją środków chemicznych i dewocjonaliów. Instytut Wydawniczy „Pax” prowadził szeroką działalność, wydając publikacje religijne, filozoficzne i historyczne. Instytucje kontrolowane przez Piaseckiego zapewniały utrzymanie wielu weteranom AK i działaczom narodowym, którzy nie mogliby liczyć na zatrudnienie w instytucjach i przedsiębiorstwach państwowych. „Pax” kontrolował także warszawskie Liceum św. Augustyna. W powszechnej opinii Piasecki był uznawany za najbogatszego obywatela PRL. W latach 1965–1979 zasiadał w Sejmie PRL i stał na czele Koła Poselskiego „Pax”.
.
W latach 1971–1979 był członkiem Rady Państwa. Jego pozycja była jednak konsekwentnie ograniczana przez władze PRL, które wykluczały przekształcenie jego środowiska w partię polityczną.
.
Zmarł 1 stycznia 1979 r. Na polecenie prymasa Stefana Wyszyńskiego trumna z jego zwłokami została wystawiona w Domu Arcybiskupów Warszawskich.
https://dzieje.pl/postacie/boleslaw-piasecki