23 kwietnia b.r. w Alei Zasłużonych na krakowskim Cmentarzu Rakowickim złożone zostały doczesne szczątki zmarłego śmiercią tragiczną dr. hab. Janusza Kurtyki, drugiego prezesa Instytutu Pamięci Narodowej. W uroczystościach pogrzebowych, wśród reprezentacji licznych środowisk patriotycznych, wzięli również udział przedstawiciele Organizacji Monarchistów Polskich oraz Dzielnicy Małopolskiej organizacji Falanga, którzy zapalili przy grobie zmarłego znicze w biało-czerwonych barwach.
W okresie sprawowania urzędu przez p. Kurtykę działalność Instytutu Pamięci Narodowej nie była wolna od kontrowersji. Jednak to właśnie w tym czasie, dzięki badaniom podejmowanym przez historyków IPN, udało się przełamać tabu ciążące na najnowszych dziejach Polski: podważyć obowiązującą wcześniej hagiograficzną wersję historii „opozycji demokratycznej” i „przemian” 1989 roku oraz politycznych życiorysów uczestników tamtych wydarzeń (po stronie zarówno solidarnościowej, jak i komunistycznej). Cena okazała się wysoka: Instytut Pamięci Narodowej był w owym okresie instytucją najzacieklej atakowaną przez postkomunistyczne i liberalne media. Przeciw zatrudnionym w nim uczonym organizowano prawdziwe propagandowe kampanie nienawiści, próbując ich zastraszyć lub zakrzyczeć. W ferworze walki o ocalenie wizji historii stworzonej przez nadwornych publicystów Kwaśniewskiego i Michnika lekceważono bądź deprecjonowano inne osiągnięcia IPN, takie, jak programy upowszechniania wiedzy o martyrologii polskiego narodu podczas II wojny światowej czy zainicjowanie szeroko zakrojonych badań nad epoką „ustanowienia i utrwalenia władzy ludowej” w Polsce.
Za trud kilkuletniego kierowania Instytutem Pamięci Narodowej w tej wrogiej atmosferze i dorobek wypracowany przez IPN w tym czasie jesteśmy winni wdzięczność jego zmarłemu prezesowi, pomimo różnic poglądów i politycznych sympatii.
25 kwietnia 2010 o 22:42
Ostatnio dość często OMP pojawia się na akcjach z Falangą czy tylko ja mam takie wrażenie?