Św. Tomasz z Akwinu o własności i „kradzieży”

Święty Tomasz z Akwinu, Akwinata, łac. Thomas de Aquino (ur. ok. 1225, zm. 7 marca 1274) – filozof scholastyczny, teolog, członek zakonu dominikanów, jeden z Doktorów z Kościoła. Był jednym z najwybitniejszych myślicieli w dziejach chrześcijaństwa. To na jego dorobku bazuje w dużej mierze katolicka nauka społeczna, a także powstałe w XX wieku alternatywy dla kapitalizmu i socjalizmu – korporacjonizm oraz dystrybucjonizm. W swoich pismach doceniał naturalnie własność prywatną, jako fundament dla rozwoju jednostki i wspólnoty. Nie pojmował jej jednak tak, jak robią to wyznawcy antynarodowej i antyspołecznej ideologii liberalizmu.

Skoro więc wielu znajduje się w potrzebie, a niemożliwością jest jednoczesne korzystanie wszystkich ze wszystkiego, każdy ma prawo chronić swoją własność, tak by w razie konieczności mógł wesprzeć potrzebującego. Wszelako w obliczu wyraźnej i nagłej potrzeby, gdy jasne jest, iż zaistniała sytuacja wymaga użycia wszelkich dostępnych środków (chociażby gdy komuś grozi bezpośrednie niebezpieczeństwo, które może zostać odparte jedynie w określony sposób), dopuszczalne jest skorzystanie z cudzej własności, zarówno otwarcie, jak i skrycie. Nie można w takim przypadku mówić o kradzieży czy rabunku.

Nie jest kradzieżą potajemne zabranie i wykorzystanie cudzej rzeczy w przypadkach nadzwyczajnej konieczności. To, co brane jest w celu ocalenia życia, staje się własnością człowieka walczącego o przetrwanie. Dzieje się tak właśnie ze względu na stan wyższej konieczności.

Na podstawie: Summa Teologiczna